ΓΕΦΥΡΑ ΑΡΙΣΤΗΣ

 

Η γέφυρα αυτή βρίσκεται στον ποταμό Βοϊδομάτη και ενώνει την Αρίστη με το Πάπιγκο.

 

 

 

Κατασκευάστηκε το 1923 ενώ η τοποθεσία είναι ειδυλλιακή, με τα πλατάνια και τα γαλάζια νερά του Βοϊδομάτη.

 

 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΟΛΥΒΔΟΣΚΕΠΑΣΤΟΥ

Η Ιερά Μονή βρίσκεται 400 μέτρα από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα κοντά στο ομώνυμο χωριό και σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από την Κόνιτσα.

Το Μοναστήρι είναι χτισμένο στους πρόποδες του ανατολικού όγκου του όρους Νεμέρτζικα που τοπικά λέγεται και Μερόπη.

Το ονομά της το οφείλει στην στέγη του Ιερού Ναού που ήταν σκεπασμένη με πλάκες μολυβιού το οποίο όμως πήραν οι Τούρκοι για να φτιάξουν βόλια για τα ντουφέκια τους.

Χτίστηκε το 670 μ.χ. από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Δ' τον Πωγωνάτο και ανακαινίστηκε το 1341 από τον Ανδρόνικο Κομνηνό Παλαιολόγο, ενώ στην Τουρκοκρατία λειτούργησε σαν Σχολή του Γένους.

ΡΩΜΑ'Ι'ΚΟ ΩΔΕΙΟ ΠΑΤΡΑΣ

Το Ωδείο βρίσκεται στην άνω πόλη της Πάτρας, ανεγέρθηκε νωρίτερα από το Ωδείο της Αθήνας (Ηρώδειο, 160 μ.Χ.). 

Ο Παυσανίας που επισκέφθηκε την Πάτρα στη δεκαετία του 170 μ.Χ. γράφει «έχει την ωραιότερη διακόσμηση που έχω δει, αν εξαιρέσει βέβαια κανείς αυτό της Αθήνας» και όπως αναφέρει  μέσα στο Ωδείο, που ήταν συνεχόμενο της αρχαίας Αγοράς, υπήρχε άγαλμα του Απόλλωνα, που έγινε από λάφυρα του πολέμου κατά των Γαλατών (279 π.Χ), όταν οι Πατρινοί είχαν βοηθήσει τους Αιτωλούς.

Είναι μικρότερο του Ηρώδειου και η χωρητικότητά του ανέρχεται σε περίπου 2.500 θεατές.

Κατασκευάστηκε το πρώτο μισό του 2ο αι. μ.Χ. το μνημείο έπαψε να χρησιμοποιείται στα τέλη του 3ο αι. μ.Χ., μετά από μία καταστροφική πυρκαγιά, που πιθανόν συνδέεται με την επιδρομή των Ερούλων.

Το μνημείο έχει την τυπική διάρθρωση των ανοιχτών ρωμαϊκών ωδείων: κοίλο, το άνω μέρος του οποίου υποστηριζόταν από δέκα ακτινωτά τοποθετημένους θολωτούς θαλάμους, ημικυκλική ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα (σκηνή - προσκήνιο - παρασκήνια).

Στους αιώνες που ακολούθησαν, οι σεισμοί, οι πόλεμοι και οι κατακτητές κατέστρεψαν το Ωδείο και το κάλυψαν με άλλα κτίρια και χώματα.

Ξαναήρθε στο φως το 1889, όταν έγιναν εργασίες εκσκαφής στο λόφο για την επιχωμάτωση του λιμανιού. 

Πέρασαν αρκετές δεκαετίες έως ότου ξεκινήσει η διαδικασία της αναστήλωσής του που ολοκληρώθηκε το 1956.

Από τη θέσπιση του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, το Αρχαίο Ωδείο αποτελεί τη βασική του έδρα, φιλοξενώντας τους καλοκαιρινούς μήνες κορυφαία ελληνικά και ξένα καλλιτεχνικά συγκροτήματα.

ΚΑΣΤΡΟ ΚΟΥΛΕΣ

Στο Ηράκλειο ( λιμάνι ) υπάρχει ένα φρούριο με το όνομα Κούλες, το ονομά του σημαίνει φρούριο στη θάλασσα ( Rossa a Mare ή Castello a Mare ).

Το Κούλες το κληρονόμησε από την τούρκικη ονομασία Su-Kulesi.

Η ανέγερσή του κράτησε 17 χρόνια απ' το 1523 ως το 1540 και χτίστηκε για να προστατεύει από επιθέσεις.

To 1669 μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους χρησιμοποιήθηκε ως φυλακές από τους δυνάστες, σε Κρητικούς επαναστάτες.

Το φρούριο ήταν διώροφο, το ισόγειο του είχε 26 διαμερίσματα για διάφορους σκοπούς όπως αποθήκευσης τροφίμων, πολεμοφοδείων, δεξαμενής, φυλακές... εκεί έκλεισαν οι Τούρκοι και τον Δασκαλογιάννη πριν τον γδάρουν ζωντανό.

Στον πάνω όροφο βρίσκονταν χώροι στρατωνισμού φρουράς.

Στις εξωτερικές πλευρές του υπάρχει το έμβλημα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, ένα λιοντάρι σε λευκό μάρμαρο γνωστό και ως φτερωτός λέων του γιου Μάρκου.

ΚΑΣΤΡΟ ΧΛΕΜΟΥΤΣΙ

Το κάστρο Χλεμούτσι βρίσκεται στο χωριό Κάστρο του Δήμου Κυλλήνης, στο δυτικότερο ακρωτήριο της Πελοποννήσου. 

Είναι χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου.

Το κάστρο ιδρύθηκε το 1220-1223 από τον ηγεμόνα Γοδεφρείδο Α΄ Βιλλεαρδουίνο και αποτέλεσε το ισχυρότερο φρούριο του φράγκικου πριγκηπάτου της Αχαΐας, που γνώρισε ιδιαίτερη ακμή κατά την εποχή των Βιλλεαρδουίνων.

Το Κάστρο γνωρίζει μεγάλη ακμή, στο εσωτερικό του λειτουργεί νομισματοκοπείο, στο οποίο κόπηκαν τα πρώτα νομίσματα με την επιγραφή "Princeps Achaie".

Το κάστρο ονομάστηκε από τους ιδρυτές του Clermont, στα ελληνικά κατά παραφθορά Χλεμούτσι, ενώ οι Ενετοί αργότερα το αποκαλούσαν Castel Tornese επειδή θεωρήθηκε λανθασμένα πως εδώ βρισκόταν το φράγκικο νομισματοκοπείο των τορνεσίων.

Το 1427 περιήλθε ειρηνικά στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, μετά τον γάμο του με την κόρη του Τόκκου και αυτός το χρησιμοποίησε ως στρατιωτικό και διοικητικό του κέντρο. Το 1460 το κάστρο κατελήφθη από τους Τούρκους και το 1867 από τους Ενετούς, που το κράτησαν στην κατοχή τους ως το 1715, όταν ξαναπέρασε στα χέρια των Τούρκων. 

Το κάστρο παραμένει ένα από τα σημαντικότερο και πιο καλοδιατηρημένα φρούρια της Ελλάδας και αποτελεί εξαιρετικό δείγμα φρουριακής αρχιτεκτονικής της εποχής της Φραγκοκρατίας στην Πελοπόννησο.

Το κάστρο αποτελείται από δύο περίβολους, στον εξωτερικό σήμερα σώζονται ερείπια κτιρίων, δεξαμενών και ενός τούρκικου τζαμιού, ο εσωτερικός περίβολος, χτισμένος στο ψηλότερο σημείο του λόφου, σχηματίζει ένα εξάγωνο γύρω από μια μεγάλη κεντρική αυλή. 

Στα οικοδομήματα γύρω από την αυλή βρισκόταν η κατοικία του πρίγκιπα, το παρεκκλήσι του κάστρου και τα καταλύματα της φρουράς.